-در سال 434 قبل از میلاد مسیح عدسی های سوزان وجود داشته و مطرح گردیده است که می تواند نقطه شروعی برای استفاده از خواص اپتیکی عدسی ها به عنوان زیر بنای اپتیک کاربردی یعنی اپتومتری تا به امروز باشد.اپتومتری مرهون علم فیزیک نور و کاربرد آن در علم پزشکی است. ابوعلی حسن بن الهیثم فیزیکدان و طبیب عالیقدر ایرانی- اسلامی متولد به سال 354 هجری، برابر 965میلادی در علم نورشناسی مقامی ارجمند دارد. وی پدر علم فیزیک نور است و در نوشتههای لاتینی به آلهازن (Alhazen) یا الحسن شناخته میشود.کتاب المناظر ابن هیثم در مغرب زمین به نام گنجینه ی نورشناسی به لاتین ترجمه شده و در اروپا در نظریات همه ی محققانی که در علم نور کار می کرده اند،از ویتلو (Witelo) و پکهام (Pecham) و راجربیکن(Roger Bacon)، تا کپلر در قرن هفدهم مؤثر بوده است.اگر چه شرح اصول اتاقک تاریکو اختراع ذرهبیناز کارهای برجستهٔ این دانشمند مسلمان است ولی بر اساس منابع غربی استفاده از یک عدسی تخت-گوژ برای ایجاد بزرگنمایی متون در اواسط قرن سیزدهم میلادی (1263 م) توسط راجر بیکن بیان شده و شاید اولین مورد استفاده از اپتیک بطور کاربردی باشد که پایه شکل گیری اپتومتری امروز گردیده است.راجر بیکن برای اولین بار استفاده از عدسی ها را برای اصلاح ضعف بینایی مطرح نمود.در سال 1286م عینک توسط یک صنعت گر ناشناس اختراع شد. در سال 1604 م جانز کپلرعملکرد شبکیه چشم را توصیف نمود و نشان داد که نزدیک بینی با عدسی های کاو و دوربینی با عدسی های گوژ اصلاح می گردد.در سال 1621م اسنل قانون انکسار را کشف نمود.اولین کتاب اصول اپتومتری به نام "استفاده از عینک" توسط دازا- د- والدز در اسپانیا در سال 1623 م منتشر گردید.اولین مرکز خدمات اپتومتری در سال 1783 م توسط جانمک آلیستر تأسیس شد.در سال 1784 بنجامین فرانکلین اولین عدسی دو کانونه اگزکیوتیو را برای کاربرد در عینک طبی اختراع نمود.جان دالتون در سال 1798 م اختلال کور رنگی را توصیف کرد.در سال 1801 م توماس یانگ آستیگماتیسم را کشف نمود و برای اولین بار نقشه میدان بینایی طبیعی را ترسیم کرد.در سال 1843 اختراع "جعبه عدسی های آزمایشی" اولین شرایط علمی لازم برای تعیین نمره عینک را فراهم نمود. تا قبل از این زمان عینک های از پیش ساخته شده با عدسی های کاو به عنوان "عینک جوانان" برای رویت بهتر فاصله دور و عینک های دارای عدسی های گوژ به عنوان عینک کهنسالان برای رویت بهتر فاصله نزدیک به روش آزمون و خطا توسط خود فرد انتخاب می گردید. ولی بر اساس تحول بوجود آمده در طول زمان کوتاهی " عینک فروشی" تبدیل به یک جریان تعیین وضعیت انکساری چشم، تعیین فریم و عدسی مناسب، و ساخت علمی عینک های طبی بر اساس اندازه گیری های اپتیکی انحصاری برای هر فرد تبدیل گردید و اپتومتری اولیه شکل گرفت.در سال 1847 جیمز پرنتیس عینک ساز و عینک فروش انگلیسی به امریکا مهاجرت نمود و پسر وی چارلز پرنتیس به عنوان اولین اپتومتریست شروع به کار نمود و به عنوان پدر اپتومتری امریکا شناخته شد.در سال 1851 هرمن هلمولتز افتالموسکوپ را اختراع نمود و برای اولین بار بشر توانست داخل چشم را رویت نماید.در سال 1862 با ساخت تابلو های سنجش بینایی از جمله چارت اسنلن امکانات اندازه گیری بینایی بطور کمی فراهم گردید.در سال 1864 "دندرس" اختلالات تطابقی و رفراکشن چشم همراه با مقادیر نرمال و اصول تجویز را توصیف نمود و برای اولین بار عدسی های سیلندر را در "جعبه عدسی های آزمایشی" بکار برد.در سال 1865 واژه "اپتومتری" برای اولین بار در رساله ای در باره رفراکشن در هلند مورد استفاده قرار گرفت.در سال 1872 کالج اپتومتری ایلینویز تأسیس شد.در سال 1873 اصول رتینوسکوپی و کاربرد رتینوسکوپ شرح داده شد و واحد "دیوپتر" برای قدرت عدسی پیشنهاد گردید.در سال 1886 اصطلاح "اپتومتری" برای روش های انکساری استفاده گردید و چارلز پرنتیس سیستم اندازه گیری "پریزم دیوپتر" را مطرح نمود.