در میان تمام تغییراتی که در فضا برای انسان رخ می‌دهد، یک مسئله نگران‌کننده، تغییر در بینایی فضانوردان است. به گفته ناسا، حدود یک سوم فضانوردان حتی در سفرهای فضایی کوتاه مدت دو هفته‌ای نیز تغییراتی در بینایی خود احساس می‌کنند. با طولانی شدن ماموریت فضایی، میزان اختلالات در زمینه بینایی افزایش می‌یابد. حدود 70 درصد فضانوردانی که در ایستگاه بین‌المللی فضایی ساکن می‌شوند، تورم پشت چشم را تجربه می‌کنند. دانشمندان علت این تورم را جمع شدن مایعات بدن در پشت چشم ناشی از عدم وجود گرانش می‌دانند.
البته این اختلالات در حدی نیست که فضانورد نابینا شود یا قدرت بینایی او به حدی ضعیف شود که قادر به انجام امور روزمره نباشد. اما با توجه به اهمیت بینایی فضانوردان برای کارهای دقیقی که انجام می‌دهند، این نگرانی وجود دارد که بسیاری از آن‌ها به مرور زمان مشکلات دیگری از ناحیه چشم را نیز تجربه کنند.